|
(سایت مداحی کربلایی محسن احمدی) بانوای دلنشین کربلایی محسن احمدی دوشنبه شبـــــــها راس ساعت:21 نعمت آباد خ میرزایی جنب خیابان مینو حسینیه حضرت ابوالفضل العباس(ع)،سامانــــــه هیئت:09381954355،سایت سیاسی مذهبی،اشعار مذهبی،اشعار مهدوی،احادیث و روایات
| ||
|
|
شهرت این مکان به خاطر روایات فراوانی است که محل ساخت کشتی نوح، فوران آب از تنور و محل فرود کشتی را ، مسجد کوفه می دانند. این مکان که به مقام «سفینه نوح» مشهور است. سابقاً به صورت سردابی در وسط مسجد بود و در آن محرابی قرار داشت. شهرت این مکان به خاطر روایات فراوانی است که محل ساخت کشتی نوح، فوران آب از تنور و محل فرود کشتی را ، مسجد کوفه می دانند که به برخی از آنها اشاره می شود:
خداوند در آیه 36 سوره هود به حضرت نوح (ع) وحی فرمود: و زیر نظر ما و به وحی ما کشتی را بساز و درباره کسانی که ستم کرده اند با من سخن مگوی، چرا که آنان غرق شدنی اند. امام صادق (ع) فرمود: حضرت نوح (ع) نجار بود؛ او نخستین کسی است که کشتی ساخت و نهصد و پنجاه سال قوم خود را ارشاد و هدایت کرد، آنها همواره او را مسخره می کردند. نوح از خدا خواست که احدی از آنها را روی زمین باقی نگذارد. خدا به او وحی کرد که کشتی را بسازد. «حضرت نوح (ع) کشتی را با دست خود در مسجد کوفه ساخت و تخته ها را از راه های دور آورد تا کار ساختن کشتی به اتمام رسید.» و در آیه 40 سوره هود، خداوند می فرماید: « تا آن گاه که فرمان ما در رسید و تنور فوران کرد؛ گفتیم: در آن [کشتی] از هر حیوانی یک جفت، با کسانت – مگر کسی که قبلاً درباره او سخن رفته است – و کسانی که ایمان آورده اند حمل کن؛ و با او جز [عده] اندکی ایمان نیاورده بودند». امیر مؤمنان (ع) در ضمن شمارش ویژگی های مسجد کوفه فرمود: «حضرت نوح (ع) کشتی اش را در آن جا ساخت، از تنور نیز همان جا آب جوشید، خانه ی نوح و محل عبادت او نیز آن جا بود. در زاویه ی راست آن آب از تنور جوشید.» و در آیه 44 سوره هود، خداوند می فرماید: «و گفته شد: این زمین! آب خود را فرو بر ، و ای آسمان ، [از باران] خودداری کن و آب فرو کاست و فرمان گزارده شده و [کشتی] بر جودی قرار گرفت؛ و گفته شد: دور باد قوم ستمکار». امام صادق (ع) در تفسیر این آیه شریفه فرمود: «هنگامی که کشتی نوح به وسط مسجد کوفه رسید، خدا به زمین فرمان داد که آب خودش را فرو ببرد» . (پس زمین آب خودش را از مسجد کوفه فرو برد، چنان که در آغاز نیز از همان جا شروع شده بود). (تفسیر عیاشی، ج2، ص 308) عقیق | |
